Ang isa sa pinakamasakit, masakit na mga pagsubok para sa isang tao ay ang pagkamatay ng pamilya at mga kaibigan. Palaging mahirap mabuhay, lalo na kung ang kamatayan ay biglang naabutan ng isang binata sa kalakasan ng buhay, at higit pa sa isang maliit na bata. Narito ang isang nakakapinsalang kawalan ng katarungan ay idinagdag sa kalungkutan: oo, ang lahat ay namamatay, ngunit bakit maaga pa! Sa ganitong mga kaso, ang mga kamag-anak at mga kaibigan ay madalas na hindi nakakakilala sa malupit na katotohanan, natatandaan. Malakas ang kanilang kalungkutan na nagdurusa sila ng maraming taon, kung minsan nakikipag-usap sila sa namatay, na para bang may buhay.
Manwal ng pagtuturo
1
Oo, napakahirap para sa iyo ngayon. Ngunit subukang tumawag sa pangkaraniwang kahulugan, lohika. Bigyang-inspirasyon ang iyong sarili: "Ang hindi mababagabag ay nangyari na. Ang mga luha at kalungkutan ay hindi makapag-ayos ng anupaman." Mag-isip tungkol sa kung sino ang magiging mas mahusay kung mawalan ka ng pag-asa sa iyong kalusugan o pag-iisip? Tiyak na hindi ang iyong pamilya at mga kaibigan. Dapat mong hilahin ang iyong sarili, kung para lamang sa pagpapanatili ng memorya ng namatay.
2
Kadalasan, ang nasasakit na karanasan ay bunga ng pagkakasala. Halimbawa, sinaktan mo ang namatay sa isang bagay o hindi mo siya binigyan ng pansin, pangangalaga. Ngayon ay patuloy mong naaalala ito, ikaw ay pinahihirapan sa pamamagitan ng belated na pagsisisi, pinahihirapan ng pagsisisi. Ito ay naiintindihan at natural. Ngunit muli, isipin: kahit na tunay kang masisi para sa mga patay, ay ang kalungkutan ang pinakamahusay na pagbabayad-sala? Napakaraming tao sa paligid na nangangailangan ng tulong. Gumawa ng isang bagay para sa kanila, tumulong. Gumawa ng mga pagbabago sa mabubuting gawa. Malalaman mo kung saan ipakalakas ang iyong lakas. Ito, sa pamamagitan ng paraan, ay makakatulong upang makagambala mula sa masakit na mga saloobin, pagdurusa.
3
Kung ikaw ay isang naniniwala na Kristiyano, subukang maghanap ng pag-asa sa relihiyon. Sa katunayan, ayon sa mga Christian canon, tanging ang katawan ay mortal - isang mortal na shell, at ang kaluluwa ay walang kamatayan. Sa mga pagkakataong ito ay labis na nababagabag sa pagkamatay ng isang bata, alalahanin ang mga salita: "Na mahal ng Panginoon, tinawag niya siya nang maaga." At din, na ang kaluluwa ng isang bata ay tiyak na pupunta sa langit.
4
Manalangin para sa namatay, madalas na magdala ng mga tala ng alaala sa simbahan. Kung sa tingin mo ay hindi mo pa rin siya pinakawalan, siguraduhing makipag-usap sa pari. Huwag mag-atubiling magtanong sa lahat ng mga katanungan na nag-aalala sa iyo, kung saan nais mong makakuha ng sagot. Kahit na ito: "Kung ang Diyos ay talagang mabuti at makatarungan, bakit nangyari ito?" Kadalasan, upang huminahon, una kailangan mo lamang itong pag-usapan.
5
Subukan na kumbinsihin ang iyong sarili sa pagtatalo na ito: "Mahal niya ako, malulungkot siya kung nakita niya akong nagdurusa, nagdurusa." Minsan nakakatulong ito. May isa pang magandang paraan - ang ulo upang gumana. Ang mas maraming oras at pagsisikap na kinakailangan, mas kaunti ang mananatili sa masakit na mga saloobin.