Ilang dekada na ang nakalilipas, itinuturing ng mga sikologo na ang taong ito ay isang bagay na permanente, hindi nagbabago. Ngayon, ang antas lamang ng katalinuhan ay itinuturing na isang palaging tampok, at maaari itong magtalo. Halimbawa, ang isang bata sa kanyang pamantayan sa edad ay nakakakuha ng 150 puntos, at kapag siya ay lumaki, nakakakuha lamang siya ng 120 sa pamantayan ng may sapat na gulang. Kaya ano ang pagkasumpungin?
Manwal ng pagtuturo
1
Ito ang kakayahan ng isang tao na baguhin ang kanyang pag-uugali at mas malalim na mga katangian sa ilalim ng impluwensya ng panlabas na impluwensya. Gayunpaman, kung ang pagkakaiba-iba ay hindi limitado, napakahirap para sa mga tao na makihalubilo sa bawat isa.
Ang mga epekto ay maaaring magkakaiba: ang mga ito ay maaaring parehong direktang mga kinakailangan ng iba at mga halimbawa ng mga taong makabuluhan para sa isang tao. Ano ang praktikal na halaga ng kaalaman tungkol sa pagkakaiba-iba?
2
Ito ay pinaniniwalaan na, sa karaniwan, ang mga tao ay kumilos sa parehong paraan sa 30% lamang ng mga sitwasyon. Ang mga lumampas sa pamantayang ito ay karaniwang mahirap umangkop sa lipunan at itinuturing na hindi mahuhulaan at mahirap makipag-usap. Bagaman ang mga taong ito ay mas may talento at may kakayahang matuklasan ang isang bago.
3
Sa pagkakaiba-iba ng isang partikular na pagkatao ay konektado at tulad ng isang mahalagang tampok tulad ng pag-aaral. Gayunpaman, bilang isang patakaran, ang mga mabilis na natututo ng mga kasanayan at kaalaman ay madalas na nakakakuha ng pagkalito sa kanilang mga ulo at mabilis na nakalimutan ang kanilang natutunan. At dahan-dahang nag-iisip, ang masusing mga tao ay natututo nang isang beses at tandaan para sa buhay.
4
Sa pagkabata at kabataan, ang pag-aaral ay mas mataas nang tumpak dahil ang plasticity ng psyche ay mas mataas, ang kakayahang magbago at mag-assimilate ng mga bagong kaugalian. Ang mas matanda sa tao, mas mahirap para sa kanya na masanay sa mga bagong kinakailangan. Samakatuwid, napakahirap na magsimulang mamuhay sa isang tao pagkatapos ng 35, na bago iyon ay ginagamit upang mabuhay mag-isa.
5
Pagkaraan ng 40 taon, nagsisimula ang isang krisis. Sa katunayan, ito ay isang tumalon ng kabuuan kung ang impormasyon na nakolekta ng isang tao para sa buhay ay pinagsama sa isang holistic, sustainable worldview. Nilinaw ang mga tunay na halaga, at ang isang tao ay nagiging mas mapagparaya. Ngayon ang pagbabago nito ay nagbabago, hindi na ito sumusubok sa buong mga tungkulin, ngunit, habang pinapanatili ang pangunahing nabuo bilang isang resulta ng krisis, nagbabago lamang ito sa panlabas na pag-uugali. Ang isang tao sa wakas ay tumatanda ng mga 45 taon.
6
Sa anumang yugto ng buhay, dapat magsikap ang isa na madagdagan ang pagkakaiba-iba nito sa isang maximum na katanggap-tanggap sa lipunan. Ito ay kapansin-pansing madaragdagan ang pagkakataong magkaroon ng mas magkakaibang mga pagkakataon sa buhay.