Ang pagkamit ng kaligayahan sa mundong ito ay hindi isang madaling gawain. Mukhang - na hinawakan nito ang asul na ibon sa pamamagitan ng buntot, at lumipad muli, natunaw! Sa katunayan, hindi nilikha ng Panginoon ang mundong ito para sa kaligayahan o pagdurusa. May ibang layunin siya. Nakarating na maunawaan ang isyung ito, malinaw mong makita kung paano kumilos upang maging masaya sa mundong ito ng pagbabago.
Ang bawat isa sa atin ay bahagi ng Diyos - isang kaluluwa. Ang kaluluwa ay hindi maaaring maging pasibo, ang kaluluwa ay laging aktibo sa kalikasan, nais nitong kumilos. Bilang karagdagan, ang kaluluwa ay laging nagsusumikap para sa patuloy na pagtaas ng kaligayahan.Sapagkat ang kaluluwa ay lumitaw sa materyal na materyal at sa materyal na katawan, ang mga hadlang ay bumangon sa pagtanggap ng kaligayahang ito. At ang pinaka-seryosong mga hadlang sa walang hanggang at patuloy na pagtaas ng kaligayahan ay ang hindi maiiwasang pagdurusa na nauugnay sa pansamantala at kamangmangan ng katawan na ito.
Ang katawan ay pansamantala, at malinaw na inaasahan ng lahat ang kapanganakan, sakit at kamatayan. Sinusubukan ng kaluluwa na mapagtanto ang likas na katangian nito - ang hangarin ng kaligayahan sa naturang katawan, ito mismo ay salungat. Gayunpaman, hindi nilikha ng Diyos ang mundong ito upang magdusa ang mga tao na nagpadala. Ginawa niya ito para sa hangaring ito - upang mapagtanto ng nabubuhay na nilalang kung sino ito. Ang pag-unawa na ito ay maaaring minsan at para sa lahat ay gupitin ang kamangmangan at pagdurusa na nauugnay sa pansamantalang katawan. Nilikha ng Panginoon ang mundong ito upang ang kaluluwa, na sinubukan ang iba't ibang mga kasiyahan sa katawan, ay matatag na kumbinsido na naghahanap ito ng kaligayahan kung saan wala ito at, sa prinsipyo, ay hindi maaaring umiiral. At natanto ang pangunahing layunin nito.
Sa sandaling napagtanto ng isang tao ang kanyang sarili bilang isang bahagi ng Diyos, ang tanong ay awtomatikong lumitaw: "Kung ako ang kanyang bahagi, at siya ang pinaka kamangha-manghang at hindi maintindihan, kung gayon ano ang dapat kong gawin sa mundong ito at sa katawan na ito, isang prioriyang napuno ng pagdurusa at kamangmangan?" Ang layunin ng kaluluwa ay maglingkod sa Diyos. Sapagkat ang Diyos ay isang kumpletong buo, at ako ang kanyang bahagi. Ang isang maliit na butil ay maaaring maging masaya at tunay na nasiyahan lamang kapag ang kabuuan ay masaya at nasiyahan. Upang gawin ito, kailangan mong maunawaan kung ano ang magbibigay-kasiyahan sa Panginoon, higit pa tungkol dito mula sa mga banal na kasulatan.
Ang layunin ng kaluluwa ay maglingkod sa Diyos at lahat ng mga nilalang na buhay bilang kanyang mga partikulo. Tanging ang walang pag-iimbot na aktibidad para sa kasiyahan ng Diyos ay maaaring makapagpaligaya sa isang tao.