Ang mga istrukturang pang-ibabaw at malalim na istruktura ay mga konsepto na ginagamit sa NLP upang maipaliwanag ang metamodel ng wika. Sumasalamin sila sa dalawang estado ng pag-iisip - na nararanasan ng isang tao, at kung ano ang kanyang sinabi.
Napansin mo ba na ang mga karanasan sa loob sa amin ay mas kumpleto at mas makulay kaysa sa mga maipahayag nating pasalita? Ang kumpletong larawan ng ating nadarama ay ang malalim na istraktura ng wika. Binubuo ito ng mga malay-tao at walang malay na mga bahagi, ngunit ang mas malaking bahagi, siyempre, ay hindi malay: isang malaking layer ng mga sensasyon at mga saloobin ay lampas sa saklaw ng komunikasyon sa pasalita. Ang malalim na istraktura ay ang unang hakbang na hindi pa nakakakuha ng hugis sa landas tungo sa panghuling pagbabalangkas ng pangungusap at pagbigkas ng mga salita nang malakas o sa pagsulat. Mga istruktura ng pang-ibabaw - ito ay kung paano ang isang tao sa huli ay naka-frame ang kanyang mga karanasan sa isang form na pandiwang. Ang binibigkas o nakasulat na mga salita ay madalas na hindi naglalaman ng kahit na isang maliit na bahagi ng kung ano ang nasa malalim na istruktura. Tulad ng nabanggit sa itaas, maraming mga bagay ang simpleng hindi ipinapadala ng mga salita, ngunit ang bahagi ng mga saloobin ay nawala dahil sa tatlong mga proseso na modelo ng pangwakas na anyo ng wika ng wika: pagkalugi, pagbaluktot at pagbuo ng impormasyon. Ang ratio ng mga malalim at pang-ibabaw na mga istraktura ay maaaring gawing pasimple upang maunawaan sa anumang pangungusap. Halimbawa: "Nag-aaral ako ng metamodel" at "Nag-aaral ako ng metamodel." Sa mga pangungusap na ito, ang orihinal na pag-iisip, i.e. malalim na istraktura, isa, ngunit naisip na naka-frame sa iba't ibang paraan. Ang disenyo ay ang istraktura sa ibabaw. Ang pag-aaral at pag-unawa sa mga term na ito ay kinakailangan para sa pagbuo ng mga pangunahing kaalaman ng NLP, lalo na ang pangunahing teoryang ito - ang metamodel ng wika.