Halos lahat ng mga bata ay higit pa o mas mababa sa hilig na mangarap at mag-isip. Ginagawa nila itong madali, tamasahin ang prosesong ito. Ngunit lumipas ang oras, at sa pagtanda, hindi lahat ng tao ay mananatili ng kakayahan at kakayahang mangarap. Dagdag pa, ang ilan ay naniniwala na ang pagbibigay ng sarili sa mga pangarap ay talaga namang masama. Gayunpaman, sinabi ng mga sikologo na ang pangangarap ay mabuti. Bakit?
Ang ilang mga tao ay nasa opinyon na ang proseso ng pangangarap ay tumatagal ng maraming lakas, enerhiya at oras. Ngunit sa parehong oras, di sinasabing, ay hindi nagbibigay ng kapalit. Upang mangarap ng isang bagay, tulad ng iniisip ng ilang tao, ay walang silbi at bobo. Pagkatapos ng lahat, ang mga pantasya tungkol sa isang bagay na malayo at kondisyon na hindi matamo ay hindi magagawang mapabuti ang buhay sa sandaling ito. Sa isang banda, hindi ka dapat patuloy na mag-hover sa mga ulap. Gayunpaman, sa kabilang banda, ang pangangarap tungkol sa isang bagay na kaaya-aya, kanais-nais at mahiwagang paminsan-minsan ay talagang kapaki-pakinabang. At pareho para sa psyche, at para sa nervous system.