Minsan may mga oras na tila sa buong mundo ay nag-iisa ka at walang nangangailangan sa iyo. Kadalasan, ang kalungkutan, kawalang-interes at pagkabigo ay dumadaloy sa talamak na kalungkutan. Paano mapupuksa ang takot na mag-isa kung ang kalungkutan ay gumulong nang walang babala?
Una kailangan mong maunawaan ang kalikasan ng iyong kondisyon. Marahil ang kalagayan ay napakalayo, at walang anumang koneksyon sa kalungkutan. Ang takot ay isang malalim na pakiramdam na maaaring lumitaw nang kusang at, tila, walang magandang dahilan. Ang isang tao ay nakakaranas ng unang totoong pagkabalisa sa maagang pagkabata - ang pinaka-talamak na mga alaala, tulad ng takot na mawala sa kanilang bahay o maiiwan nang walang ina, natigil sa memorya sa mahabang panahon, at kung minsan ay nagpapaalala sa kanilang sarili sa kanilang buong buhay na may malay-tao. Ito ay sa pagkabata na ang psyche ay nabuo, at ang kaligtasan sa sakit sa mga panlipunang stress ay binuo. Ang pagkakaroon ng nakaranas ng isang matinding pagsabog sa nakaraan, ang isang tinedyer ay maaaring hindi maghinala na siya ay nakatanggap ng phobia, na kailangang labanan hanggang sa pagtanda. Ngunit paano kung ang takot sa kalungkutan ay pumipigil sa pamumuhay sa pagtanda?
Mga kadahilanan
Upang maunawaan kung saan nanggaling ang gulat, kailangan mong huminahon at hilahin ang iyong sarili. Walang mas masamang tao na nagmamadali sa mga sulok at hindi makapag-isip nang mabuti. Sa pamamagitan ng pagmamaneho sa iyong sarili sa isang sulok na may gulat na pag-iisip, nawalan ka ng oras at napapagod sa moral. Ang resulta ay isang durog na estado, at - "Mabuhay ang buhay, kalungkutan!" Tanungin ang iyong sarili - bakit itinuturing mong nag-iisa ang iyong sarili? Bakit bumangon ang pakiramdam na ito ngayon? Kadalasan, ang mga kadahilanan ay maaaring maging malinaw:
- pagkapagod sa moral mula sa lipunan;
- presyon mula sa mga mahal sa buhay at kawalan ng pag-unawa sa pamilya;
- masakit na paghihiwalay sa isang mahal sa buhay;
- takot na hindi magpakasal;
- takot na manatili nang walang live na komunikasyon sa loob ng mahabang panahon.
Malaki ang nakasalalay sa mga gawi at saloobin. Halimbawa, kung ang average na static na maybahay ay gumugugol ng karamihan sa oras sa mga dingding ng bahay, pagkatapos maaga o huli ay matakot na mawala ang nag-iisang mapagkukunan ng pakikipag-ugnay sa mga tao - ang kanyang asawa o komunikasyon sa mga anak. Kasabay nito, makakaramdam siya ng kasiyahan, na hahantong sa kalungkutan. Ang takot sa pagkawala ng isang mahal sa buhay at nag-iisa, ay maaaring sirain ang pinakamalakas na relasyon - sinusubukan na malunod ang isang hindi kasiya-siyang pakiramdam, ang isang tao ay nagiging agresibo at sinisikap na durugin ang isang asawa para sa kanyang sarili.
Mahalagang malaman na ang isang tunay na malungkot na tao ay hindi kailanman magiging. Paano, kung mayroong isang mundo sa paligid, puno ng ibang mga tao? Konklusyon - ang iyong kalungkutan ay naimbento mo!