Ang pag-ibig sa sarili, pagtanggap sa sarili at pagpapahalaga sa sarili ay kailangang-kailangan sa mga kondisyon para sa pagkamit ng pagkakaisa sa buhay. Mahirap maging masaya nang walang pag-apruba at pag-unawa sa sariling pagkilos at walang magandang pag-uugali sa sariling pagkatao.
Ang pagkagusto sa sarili ay humahantong sa mababang pagpapahalaga sa sarili, pagdududa tungkol sa tama ng pagkilos ng isang tao, kawalan ng kakayahang makamit ang ninanais na mga layunin, at kabiguan sa paglaki ng karera at personal na buhay. Upang maunawaan kung pinahahalagahan mo ang iyong sarili nang sapat, dapat mong maunawaan ang iyong sarili.
Pagpapahayag ng pagmamahal sa sarili
Ang pagmamahal sa sarili ay ipinahayag sa kakayahan at pagnanais na alagaan ang iyong sarili, ang iyong ginhawa, pati na rin sa pagnanais para sa kaunlaran. Ang isang tao na pinahahalagahan ang kanyang dangal ay pinalaya mula sa sarili na pagkabagabag at pagkakasala sa iba. Ang gayong indibidwal ay nakakakuha ng kalayaan sa panloob.
Ang mga taong nagmamahal sa kanilang sarili ay marunong magpatawad sa kanilang sarili. Hindi nila pinapagod ang kanilang mga sarili sa walang katapusang pag-iisip tungkol sa kung ano ang maaaring maging buhay nila kung hindi sila nakagawa ng isa o sa iba pang pagkakasala. Ang mga ganyang tao ay nagtitiwala sa kanilang sarili at hindi masyadong hinuhusgahan ang kanilang sarili. Alalahanin na walang mga perpektong tao, at ang labis na pagpuna sa sarili ay hindi humantong sa anumang mabuti.
Ang mga taong nagmamahal sa kanilang sarili ay hindi hinahambing ang kanilang sarili sa iba. Tinatanggap nila ang kanilang sarili tulad nila. Para sa ilang kadahilanan, ang ilang mga tao ay lubos na pinahahalagahan ang iba at makita sa kanila ng maraming pakinabang. At sa kanilang sarili napansin lamang nila ang mga kapintasan, pagkukulang. Ang kakayahang mag-concentrate sa mabuti sa sarili ay tanda din ng pag-ibig.
Sinumang nagmamahal at tumatanggap sa kanyang sarili, napagtanto na siya ay karapat-dapat sa pinakamahusay na mga pagpapala sa buhay. Malugod niyang tinatanggap ang kayamanan, tagumpay, swerte, magandang ugali ng iba. Ang saloobin na ito ay nakakaakit ng mga positibong sitwasyon ng mga kaganapan sa buhay. Ang mga taong hindi magagamot nang mabuti ang kanilang mga sarili ay maaaring makaranas ng stress, magdusa mula sa "impostor" syndrome, maghintay ng isang trick, at sa gayon ay maghimok ng gulo.
Ang isang taong nagmamahal sa kanyang sarili ay nakikipag-usap lamang sa mga taong tumutulong sa kanya na lumago o magdala ng kagalakan sa buhay. Nakikinig sila sa kanilang lipunang panlipunan at huwag hayaan silang maging negatibo, kumuha ng enerhiya o gamitin ang mga ito.
Ang isang indibidwal na may sapat na saloobin sa kanyang sarili, nang walang anumang twinges ng budhi, nahati sa mga tao na manipulahin ang iba. Alam niya kung paano tumanggi kung ang kahilingan ay pumipinsala sa kanyang mga interes, ay hindi subukang palugdan ang lahat o pahilingin ang lahat sa gastos. Naniniwala ang gayong tao na mas mahalaga na maging mabuti para sa kanyang sarili, at hindi para sa lahat, maliban sa kanyang sariling pagkatao.