Mula sa pagkabata, na-instilo kami sa mga batas ng moralidad, na ang isa ay: "Ang pagsisinungaling ay masama." Ngunit ito ba talaga?
Ang pagdududa sa sarili ay hindi lumalabas kahit saan. Ito ay malapit na konektado sa mga tao sa paligid natin, sa kanilang mga opinyon at gawi. Iyon ang dahilan kung bakit ang mga matagumpay na tao ay nagiging mas matagumpay, at ang natitira ay nalulumbay at nagkasala. Samakatuwid, napakahalaga na subaybayan kung sino ang ating pinapaligiran.
Nangyari lamang na nangyari na ang isang tao na hindi kilalang nagpapakilala sa kanyang mga kasama. Napakadaling simulan ang pagbagsak ng mas mababa at mas mababa kapag nahanap mo ang iyong sarili sa isang masamang kumpanya. Sa pag-unlad na ito ng mga kaganapan, ang isang tao ay mabilis na nawalan ng kalooban upang mabuhay, sumuko at huminto sa pakikipaglaban para sa isang bagay na mahalaga.
Kapag hindi ka makahanap ng anumang maaaring makatulong sa iyo, sa katotohanan, ang pinaka-banal na kasinungalingan ay sumagip.
Kung paulit-ulit ka tuwing umaga: "Ako ang pinaka kaakit-akit at kaakit-akit, " - maaga o huli ay maniniwala ka rito at talagang magiging ganoon. Siyempre, hindi mo magagawa sa mga paulit-ulit na pag-uulit, mahalaga din na palakasin ang mga salita sa mga aksyon: makipag-usap sa mga tao, lumabas sa isang lugar, sa pangkalahatan ay kumikilos nang mas palakaibigan. Ngunit ang resulta ay hindi mahaba sa darating, at sa lalong madaling panahon, salamat sa tulad ng simpleng mga pagkilos, ikaw ay magiging isang karismatik na kaaya-aya na tao.
Kung ang iyong paligid ay nagtanim ng isang negatibong kasinungalingan sa iyo, walang pumipigil sa iyo na gamitin ang positibong katumbas. Ang pagtitiyaga at pagsisikap na linangin ang mga buto ng tiwala sa sarili ay magbubunga sa lalong madaling panahon, at ikaw ay magiging mas maligaya at mas matagumpay.