Ang Kleptomania ay isang sikolohikal na karamdaman, na ipinahayag sa patuloy na pagnanais sa naaangkop na bagay na kabilang sa ibang tao, sa madaling salita, upang magnakaw. Bukod dito, ang bagay ng pagnanakaw nang madalas ay walang materyal na halaga, ngunit kung minsan hindi posible na pagtagumpayan ang pagnanais na maglagay ng isang bagay sa iyong bulsa.
Ito ay maaaring tunog kakaiba, halos hindi makapaniwala, ngunit madalas na kleptomania ay bubuo nang tumpak sa mga taong nabubuhay sa kasaganaan at kagalingan, at higit sa lahat sa mga kababaihan. Mayroong maraming mga kadahilanan para sa mga ito at "lumago" sila, tulad ng karaniwang kaso sa klinikal na sikolohiya, mula pagkabata. Ang mga bata, tulad ng magpie, ay may posibilidad na galugarin ang hindi pamilyar at kaakit-akit na mga bagay para sa kanila, ngunit kung minsan, pag-aakit, kalimutan na ilagay ang mga ito sa lugar o ibalik ito sa may-ari. Sa paglipas ng panahon, kung hindi ka gumawa ng mga puna, ang gayong pagkalimot ay maaaring maging isang ugali o, na mananatiling walang parusa, ang bata ay magsisimulang kumuha ng isang bagay nang walang hiniling na sinasadya. Sa paglipas ng panahon, ito ay nagiging isang uri ng libangan, na mahirap tanggihan kahit na may edad. Gayundin, ang karamihan sa mga sanggol, lalo na ang mga batang babae, ay mahilig mag-akit ng pansin. Kung ang mga magulang ay walang pansin, kung gayon ang isang bagay ay kailangang gawin upang makuha ito ng artipisyal, kahit na ito ay isang pagsaway o parusa. Kadalasan ito ang nangyayari sa mga mayayamang pamilya, kung saan dahil sa trabaho na nagdadala ng pera, ang mga matatanda ay walang oras para sa mga sikolohikal na problema ng kanilang mga anak. Nangyayari ito sa ibang paraan: ang pamilya ay hindi masyadong mayaman, at kinokolekta ng bata ang lahat ng masama "sa maulan na araw". Sa pagtanda, ang isang tao ay may magandang kita, at ang ugali ng bata na itago ang lahat ay napanatili. Maging tulad ng maaaring mangyari, ang likas na hilig ng kleptomaniac ay namumuno sa tinig ng isip at ipinahayag sa anyo ng isang masigasig na estado. Sa kasamaang palad, kahit na ang kleptomania ay tinatawag na isang sakit, wala itong mga medikal na pamamaraan ng paggamot, at ang mga psychotherapist ay nahihirapan na labanan ito. Ang pangmatagalang therapy ay tumutulong lamang sa bahagi at ibinigay na ang tao mismo ay taimtim na nais na mapupuksa ang kanyang pag-asa. Ang tanging pagkakaiba-iba ng karamdamang ito na maaaring ganap na pagalingin ay ang tinatawag na "habitual kleptomania", kapag ang pasyente ay nagnanakaw ng hindi sinasadya, ngunit tulad ng sa ugali.